ERVAREN. Amsterdam op een koude donkere avond: een jungle voor horden uitgelaten toeristen

Amsterdam is een jungle. 's Avonds toch. En wellicht ook 's nachts. We dichtten de avondlijke wandeling van het Centraal Station richting Spui een idyllisch karakter toe en hoorden in ons achterhoofd al hoe onze stappen langs de grachten meespeelden in een rijkelijk stadsklankspel. Niets daarvan dus. Foute droom, zo bleek.

HORDEN 

Nee, we hoorden vooral hele horden uitgelaten jongeren dronkgemansgezwans brallen, oerkreten slaken, we zagen hoe de schreeuwers lege terrassen inpalmden, hoe losgeslagen tieners zich stonden te vergapen aan fossiele junkies in de coffeeshops en we werden geregeld van de stoep gelopen door vrolijke meiden die vast van plan waren dé nacht van hun jeugd te vieren en door gehaaste Aziatische toeristen die met hun uitzwaaiende selfiestokkies iedereen gedecideerd op afstand hielden.

SOUTERRAIN-KROEGEN

We waren op weg van het Censtraal Station via het Spui - een fors onderschatte omweg, de schaal van plattegronden interpreteren we altijd veel te minimalistisch - naar de Keizersgracht om in een tot cultuurzaal omgebouwde protestantse schuilkerk De Rode Hoed een Nederlands-Amerikaanse avond bij te wonen met de Londens-New Yorkse auteur Zadie Smith.
De avond was donker, kil en de idylle zat - zo stelden we het ons voor tijdens die wandeling - vooral in de bruine kroegjes op souterrain-niveau waar de wat rustiger jongerengroepjes in halfduistere gezelligheid het stadsgeweld waren ontvlucht.

DE RODE HOED

De avond in De Rode Hoed was georganiseerd door een voornaam instituut, het John Adams Institute, genoemd naar een voormalige Amerikaanse ambassadeur in Nederland, die Georges Washington opvolgde als president. Een keurig publiek, dàt wel, maar op een gezonde manier informeel. Zo verliep de avond ook. Toegangstickets - voor niet-leden toch 19 euro - werden niet eens gecontroleerd merkte ik, hoewel de avond was uitverkocht, had de website gemeld. Dat bleek naderhand ook.

TAPDANSEN

Joost de Vries, zelf een begenadigd auteur, leidde het gesprek met een bijzonder vlotte Zadie Smith. Aanleiding voor haar bezoek was de uitgave van de Nederlandse vertaling van haar recent boek, algemeen positief onthaald Swing Time. En natuurlijk kon de avond niet van start gaan zonder het over Trump te hebben. Maar Zadie had, toen duidelijk werd dat Hilary het niet zou halen, tegen elven voor haar bed gekozen. Hoe haar Amerikaanse studenten - ze doceert aan een Amerikaanse universiteit - op de Trump-verkiezing zullen reageren, weet ze binnenkort. Ze is benieuwd, zei ze en hoewel ze doorgaans enige afstand bewaart tussen haar en haar studenten, zou het best wel kunnen dat er buiten de cursus zal moeten worden bijgepraat.

PRETPARK

Het gesprek over haar nieuwste boek Swing Time laat het gewoel van pretpark Amsterdam ver achter ons. Alhoewel... pretpark? Jungle. In een pretpark houden ouders hun kinderen nog in toom, in de Amsterdamse binnenstad is dat wel anders en lijken  die ouders zodra ze in toeristenpak rondzwerven het nog bonter te maken dan hun jongeren.