GEHOORD. "Het duurste is hier altijd het beste", zei de kok en hij lachte breed

Van Nederlanders denken we vlug dat ze behept zijn met alles zo goedkoop mogelijk in aanbieding te brengen. Zoals die reclamespots voor AH op de Nederlandse tv bijvoorbeeld. Het kan natuurlijk omdat hij van Napolitaanse komaf is en omdat zijn Nederlands met een Italiaans accent is gekruid, maar de kok of de zaalmeester - het was niet meteen duidelijk wat hij er precies uitvoerde -  van de Amici in Den Haag, zei het onomwonden, toen hij de kaart aan onze tafel bracht: "Alles is lekker, maar het duurste is hier het beste." Vervolgens lachte hij, breed, zijn mond trok open tot bij zijn oren. Hij had een gaaf gebit en liet dat graag zien.

Niet duur, wel lekker
Duur was het niet en het beste was het evenmin, maar het was lekker. En we waren blij - de avond was kil en er stond een stijve bries - dat de Amici vlakbij het hotel was. Dat was voor die avond in Den Haag veruit het beste.
Het is maar hoe je het voorstelt, dachten wij. De jonge kok had lef en branie en zijn keet - die er aan de buitenkant helemaal niet zo duur, maar eerder schamel uitzag - zat aardig vol. Zonder de suggestie van de hotelbediende hadden we er achteloos aan voorbij gewandeld.
Er zouden er meer mogen zijn die vlakaf en zonder zich in bochten te wringen durven zeggen dat wat goedkoop is, zelden een goede koop is.