BETRAPT. Alleen de schuld van genealogen? Wie afkomst zegt, denkt meestal aan 'mannelijke lijn'...

"U bent van een door-en-door Roeselaarse familie?", vroeg ik haar. We hadden haar grootvader nog gekend. Een erudiet man die veel, heel veel over het verleden van de stad had geschreven en we wisten dat haar ouderlijke huis ook Roeselaars kleurde.
"Door-en-door, niet echt", verraste ze ons. "Mijn vader is van Roeselare, mijn jeugd bracht ik in Roeselare door, maar mijn moeder is van Kortrijk..." legde ze uit.

BETRAPT
We voelden ons betrapt. Aan de afkomst van haar moeder hadden we niet gedacht.
Waarom denken wij - als het over komaf of roots gaat - louter en vrijwel uitsluitend aan de 'mannelijke lijn' in de afstamming? Ligt dat aan de genealogen? Knotten zij de vrouwelijke loten aan die zogenoemde stamboom en wat voor zin - tenzij een halve - heeft zo'n stamboom dan nog? De meeste genealogen die we kennen, zijn mannen. Vreemd dat vrouwen zich daartegen nog niet hebben verzet. Of misschien weten ze beter en vinden zij die aandacht voor afkomst en roots van geen belang en hinderlijk om zich voluit in het nu te gooien.