GEDACHT. Met sommige auteurs ga je in de clinch, met György Konrad maak je een wandeling...
Met sommige auteurs ga je in de ring in de clinch, met anderen installeer je je op een terras, onder een plataan in de Provence, er zijn er ook die je voortaan uit de weg gaat en die je wil mijden. Maar er zijn er weinigen als György Konrad. Hem lezen is met hem tijdeloos wandelen. In zijn tuin in dat dorp met een onuitsprekelijk lange Hongaarse naam, in Boedapest of in Amsterdam.Konrad-zinnen
Zijn romans, zijn essays, zijn interviews - ik merkte het van de week nog toen ik in Vrij Nederland een ongewoon interview met hem las - , zijn semi-autobiografieën: hij gaat met zijn lezer op stap. Een wandeling is het vaak zonder tempo, die hij ineens, totaal onverwacht en ogenschijnlijk zonder reden of oorzaak, onderbreekt. Het gesprek valt stilt, terwijl hij naar een onzichtbaar punt staart en dan volgt doorgaans een van die Konrad-zinnen of -passages die je in zijn boeken onderstreept of die je later, in een of ander interview met hem, nog eens hoort.
Wandelauteur
Altijd anders
Vrijdag is hij te gast in Amsterdam. We hebben geen vrije dag, vrijdag. Maar we zullen hem bij valavond lezen, terwijl we hem op de achtergrond youtuben. Lezen, het is bij iedere auteur weer anders. We zijn er nooit klaar mee.
Toemaat
Enkele aangestipte 'Konrad-zinnen' uit diverse boeken van de auteur:
"Waar de kleine talenten de grote met morele druk intimideren, ontstaat geen wereldstad" (Slingerbeweging, 2011)
"De grammatica van de liefde is gebiedender dan de ethiek ervan" (idem)
"Tot mijn nek begraven in het verleden probeer ik de visioenen van de toekomst te pakken te krijgen of ze juist te ontwijken" (idem)
"In de achteruitkijkspiegel wordt de werkelijkheid een verhaal" (idem)
...
Reacties
Een reactie posten