GEHOORD. Waarom ze bij West-Vlamingen altijd vermelden dat het om West-Vlamingen gaat...

-
Beeld: Sporza
Het was ons eerst niet opgevallen. Tot Willem - zoonlief op bezoek - ons erop wees. "We zijn een categorie apart", zei hij. We hadden niet meteen door waar hij op doelde. "Is het je nog niet opgevallen dat ze er altijd bij vermelden dat het om een West-Vlaming gaat als ze het over West-Vlamingen hebben? Zeiden ze gisteren dat de Oost-Vlaming Van Aevermaet de openingsklassieker gewonnen heeft? Nee. Dat doen ze ook niet van Antwerpenaren, van Brabanders, een hoogstens een verwaaide keer doen ze 't van Limburgers."

LABEL WEST-VLAMING
We keken koers, zondagmiddag. Kuurne-Brussel-Kuurne. Het weer was mooi, de zon was er en het was heerlijk om in dat weer vanop de bank de zondagmiddag sportief door te brengen. En inderdaad, zodra een renner uit onze provincie bij naam werd genoemd, kreeg hij meteen het label West-Vlaming om de nek. 'Een kloeke kerel, die Bert Van Lerberghe ', zei co-presentator José De Cauwer. "Een West-Vlaming", antwoordde Michel Wuyts die daarmee duidelijk maakte dat alles wat we moesten weten over Van Lerberghe in dat woord 'West-Vlaming' vervat zat.  "Zie je wel", zei Willem.

UITZONDERING
Beeld: Sporza

Eén uitzondering vanmiddag. Winnaar Jasper Stuyven was een Vlaams-Brabander, volgens Michel Wuyts. Maar wat blijkt? Wuyts vertelde maar de halve waarheid. Jasper heeft roots in... Kuurne. Dat heeft Krant van West-Vlaanderen zopas op haar website laten weten. De sportredactie van Sport West had al langer in het snot dat bij winst meteen het West-Vlaamse karakter van Stuyven onderbelicht zou worden. En dus trok de redactie vorig jaar al naar grootmoeder Rosette in  Kuurne en moeder Kathleen Catteeuw en die vertelden  toen al welk 'West-Vlaams' talent ze in huis hadden en hoe wijlen opa Catteeuw de jonge Jasper de wielermicrobe doorgaf. Gokkers die willen scoren doen er dus goed aan Krant van West-Vlaanderen te lezen en te herlezen... maar terzijde.

MEDAILLE
Ze hebben dus gelijk, die presentatoren. West-Vlamingen zijn een categorie apart. Je kan het horen, je kan het zien, je kan het zelfs - maar dat hebben we alleen van horen zeggen - proeven. Aan onze gerechten, wel te verstaan. Vraag is en blijft waarom het dan zo nodig nog moet worden gezegd dat wij Werst-Vlamingen zijn.
We zullen daar maar  niet moeilijk over doen. Integendeel, we koesteren dat label dat we opgespeld krijgen. We beschouwen het als een ereplakket, een medaille die we op onze borst gespeld krijgen.

Lees ook: 
http://kw.knack.be/west-vlaanderen/sport/wielrennen/jasper-stuyven-wint-op-indrukwekkende-wijze-k-b-k-en-heeft-roots-in-kuurne/article-normal-214303.html

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

-
Afbeelding
Ze stonden in de vitrinekast van mijn nichtje Pauline. Twee kopjes op een schoteltje. Op de kopjes het logo van een koffiemerk waarvan ik het bestaan vergeten was. De kopjes komen uit de kast van wijlen mijn moeder. Te frivool en zeker te fragiel voor dagelijks gebruik, zagen we ze alleen op zondag op tafel verschijnen. Al werd dat geleidelijk afhankelijk van het aantal bezoekers. De kopjes sneuvelden immers gemakkelijk. Duur waren ze niet . Moeder had ze verzameld. Ik vermoed eind de jaren zestig, begin de jaren zeventig, met punten op de verpakking. Of er ook schoteltjes voor het gebak bij hoorden, herinner ik mij niet meer. Er werd veel bijeengegaard, indertijd. Sparen was de boodschap, wat dan ook. Artis Historia-prenten waar uiteindelijk niemand naar om zag zodra we ze in huis hadden,  er viel ook wat met Soubry te verdienen, al weet ik al lang niet meer wat. De chocoladerepen van Jaques leverden wel interessante prentjes: over het Land van Herve, over de Condroz, over het
Meer lezen

GELEZEN. Sinterklaas: open brief van Nicodemus naar aanleiding van de Pietenkwestie

-
Afbeelding
Aan al wie het lezen wil, aan allen die de tradities hoog  in het vaandel voeren en aan alle overzoenlijken, U kent mij niet, vrees ik. En hoewel ik u volkomen begrijp, betreur ik het. Misschien, heel misschien herinneren uw ouders mij nog. Mijn naam is Nicodemus. Zegt u dat iets?  Nee? Jammer. Maar vraag het eens aan uw ouders. Als ze heel diep nadenken zal hen het beeld dagen - hoop ik - van een man in pij, zonder mijter, zonder staf, die de Sint mocht vergezellen. Samen met een van de Pieten. We waren met zijn drieën als we halfweg november de kinderen thuis bezochten. SCHRIFTGELEERDE Piet droeg de zak, ikzelf mocht het Boek van de Sint torsen en het hem aanreiken zodra hij  bij de kinderen thuis hun rapportje voorlas. De wensen van de kinderen mocht ik dan weer noteren in het Boek. Ik was niet voor niets een 'schriftgeleerde'.  Dat waren leuke tijden, herinner ik mij, met veel plezier. Het is me nog altijd niet duidelijk waarom ik ineens niet meer mee hoefde op Sinte
Meer lezen

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...

-
Afbeelding
Nieuwjaarsbrief van een vader aan zijn dochter en zoon... (Foto RN) We hebben het nooit eerder in vraag gesteld en vinden dat niet alleen vreemd maar betreuren het ten zeerste. Waarom verlangden wij indertijd van jullie dat je nagelbijtend van de zenuwen - want een verspreking is zo gebeurd - aan ons op Nieuwjaardag - met averechtse ooms en bemoeizuchtige tantes in het publiek - jullie wensen voor het nieuwe jaar voorlazen? In klas voorgekauwde kost, die elk jaar weer wordt opgewarmd en amechtig wordt geserveerd, dachten jullie over de brieven. En gelijk had je. Het hoorde niet, maar het gebeurde. Traditie, weet je wel. WARME WERELD Tradities zijn er om in vraag te worden gesteld. Dat weten jullie intussen. En zie, liever laat dan helemaal niet, doen we het... en we kunnen niet anders dan vast te stellen dat het al die tijd eigenlijk andersom moest. Het zijn ouders die hun kinderen alle goeds mogen toewensen. En dat doen we, ook al weten we niet zo goed hoe we dat 'all
Meer lezen