HERINNERD. Scholen dicht? Ooit hebben wij ons verschanst op school tegen dolgedraaide dorpeling

Militairen aan de schoolpoort? Onderschat de indruk niet die zo'n situatie nalaat bij kinderen. Een halve eeuw geleden overkwam het ons in ons dorp, waar op een unieke paardenkoers na - niemand buiten het dorp maakte zich daarover toen druk  - zelden iets gebeurde dat de kranten haalde. Hoogstens één, misschien twee keer hadden de nationale kranten interesse voor het dorp. Toen de kerk afbrandde- maar dat was voor onze tijd -  en later, toen de nieuwe kerk werd ingewijd, veroorzaakte een zeldzame 'existentiële' kruisweg van de intussen ten onrechte vergeten Nootebaert, gemene protestacties.

ANGST AAN DE POORT
Maar één keertje regeerde een middaglang angst over het dorp. We zaten op de lagere school, jaren zestig. Wat er precies was gebeurd, werd ons niet verteld, maar we moesten over de middag op school blijven. "Omwille van onze veiligheid", was het zuinige antwoord van onze hoofdonderwijzer. We vermoedden dat onze 'meester' er meer over wist, zoals hij met zijn collega's nabij de schoolpoort druk aan het praten was. Wie niets weet, kan daarover niet minutenlang staan babbelen, dachten we.

GENDARMES
Er verschenen ineens ook 'gendarmes', zo noemden wij de rijkswachters in ons West-Vlaams van toen. Die kregen we maar zelden te zien in het dorp. En nu kwamen ze zelfs uit het niets de speelplaats opgereden met een jeep. Een zwarte jeep, met van die lange zwiepantennes, die hadden we alleen nog maar in het tv-nieuws gezien.

SCHUTTER
Waar het gerucht uiteindelijk vandaan kwam, wisten we niet. Maar er dwaalde in het dorp een man met een wapen rond die het op kinderen had gemunt. Zolang ze de man niet hadden opgepakt, mochten we de school niet verlaten en bleven de gendarmes gewapend op wacht aan de poort. We vroegen ons niet meteen af of onze ouders waren verwittigd, we waren gefocust op de smalle ingang. We waren bang, maar vonden het tegelijk spannend. Stel je voor dat de dolgedraaide man zich ineens schietend een weg baant naar onze speelplaats? Waar zouden we het veiligst zijn? Waarheen zouden we vluchten?

NAAR HUIS
Een half uur, denken we, dat de 'staat van beleg' heeft geduurd. Dan mochten we naar huis. Te voet. Onderweg zagen we nog een zwarte jeep en een van hun zwarte VW-wagens. In de krant thuis lazen we 's anderendaags een eenkolomberichtje. Een vader, wiens kinderen onder voogdij werden geplaatst, had zich daartegen verzet en dreigde ermee andere kinderen van kant te maken. De man werd thuis opgepakt en overgebracht naar de cel. We hebben er later nooit meer iets over gehoord.