GEDACHT. Voorbij de vanzelfsprekendheid...

-
"Elke generatie heeft zijn oorlog". Dat zeiden mijn grootouders wel eens. In beide Wereldoorlogen hadden ze familie, vrienden en kennissen verloren. Grootmoeder langs moederzijde zelfs haar oudste zoon in WO II, als burgerslachtoffer.

Droom
We voelden ons sterk dat we ze konden tegenspreken. Wij waren trots op onze wereld, op de naoorlogse generatie die erin was geslaagd om oorlogstoestanden buiten onze en bijna zelfs buiten de Europese grenzen te houden.

Vanzelfsprekend is vrede nooit
Maar het drama in Parijs slaat dat wereldbeeld voorgoed tragisch en pijnlijk aan diggelen.  Een vreedzame samenleving is niet langer vanzelfsprekend. Misschien hadden we beter moeten weten, nadat we eerder al uit onze veilige droom ontwaakten: een vreedzame samenleving is nooit vanzelfsprekend.
Vrij van gedachten kunnen wisselen, vrij van mening verschillen, vrij bewegen, grenzeloos reizen om in alle vrijheid anderen te leren kennen en met hen samen te leven. Open geesten, vrije monden...

Verdedigen
Nee, vanzelfsprekend was het niet en is het niet, zo veel onschuldige slachtoffers later weten we het. En toch. Uit respect voor die slachtoffers, blijven we geloven in die vrije samenleving, maar voortaan in het besef, meer dan voorheen, dat we zo'n samenleving alleen maar in stand kunnen houden als we ze in al ons doen en laten, in ons leven van alledag en bij historische evenementen, verdedigen. Ongeknecht.Geen angst voor, maar wel het geloof in zo'n vrije samenleving, dààr gaat het nu om.
Dag na dag. Voorbij de vanzelfsprekendheid.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

-
Afbeelding
Ze stonden in de vitrinekast van mijn nichtje Pauline. Twee kopjes op een schoteltje. Op de kopjes het logo van een koffiemerk waarvan ik het bestaan vergeten was. De kopjes komen uit de kast van wijlen mijn moeder. Te frivool en zeker te fragiel voor dagelijks gebruik, zagen we ze alleen op zondag op tafel verschijnen. Al werd dat geleidelijk afhankelijk van het aantal bezoekers. De kopjes sneuvelden immers gemakkelijk. Duur waren ze niet . Moeder had ze verzameld. Ik vermoed eind de jaren zestig, begin de jaren zeventig, met punten op de verpakking. Of er ook schoteltjes voor het gebak bij hoorden, herinner ik mij niet meer. Er werd veel bijeengegaard, indertijd. Sparen was de boodschap, wat dan ook. Artis Historia-prenten waar uiteindelijk niemand naar om zag zodra we ze in huis hadden,  er viel ook wat met Soubry te verdienen, al weet ik al lang niet meer wat. De chocoladerepen van Jaques leverden wel interessante prentjes: over het Land van Herve, over de Condroz, over...
Meer lezen

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...

-
Afbeelding
Nieuwjaarsbrief van een vader aan zijn dochter en zoon... (Foto RN) We hebben het nooit eerder in vraag gesteld en vinden dat niet alleen vreemd maar betreuren het ten zeerste. Waarom verlangden wij indertijd van jullie dat je nagelbijtend van de zenuwen - want een verspreking is zo gebeurd - aan ons op Nieuwjaardag - met averechtse ooms en bemoeizuchtige tantes in het publiek - jullie wensen voor het nieuwe jaar voorlazen? In klas voorgekauwde kost, die elk jaar weer wordt opgewarmd en amechtig wordt geserveerd, dachten jullie over de brieven. En gelijk had je. Het hoorde niet, maar het gebeurde. Traditie, weet je wel. WARME WERELD Tradities zijn er om in vraag te worden gesteld. Dat weten jullie intussen. En zie, liever laat dan helemaal niet, doen we het... en we kunnen niet anders dan vast te stellen dat het al die tijd eigenlijk andersom moest. Het zijn ouders die hun kinderen alle goeds mogen toewensen. En dat doen we, ook al weten we niet zo goed hoe we dat 'all...
Meer lezen

BEGREPEN. Gennez' voorstel voor schooldag van 8 tot 18 is minder waanzinnig dan het lijkt...

-
Afbeelding
Er wordt nogal te keer gegaan tegen het voorstel van Caroline Gennez (SP.a) over die schooldag van 8 tot 18 uur. Ook mevrouw Van Hecke van het vrij onderwijs vindt het - zo lees ik in de kranten - maar niks. En dat verbaast me niet weinig. Want uitgerekend dat vrije net was indertijd toch dé kampioen om kinderen en jongeren 'godganse' dagen binnen de schoolmuren vast te houden, neen? Als wij eventjes uit ons vat nostalgie tappen, dan herinneren wij ons dat wij op het college 's ochtends om 8 uur werden verwacht en dat wij de poorten van datzelfde college 's avonds om precies 19 uur weer zagen openzwaaien om ons naar huis te laten fietsen. Van 8 tot 19 uur was dat dus. Studie, studie, studie en studie Lange dagen waren het. 's Winters vertrokken we in de duisternis, 's avonds keerden we in het donker huiswaarts. We waren minstens 12 uur van huis. Van halfacht, ten laatste tot half acht, ten vroegste. Waarvoor we al die tijd van doen hadden? Studie. Er was ...
Meer lezen