VERSTELD. Tuymans' fotoschilderij: de niet te mijden controverse

-
Foto Van Giel/Beeld Tuymans
De veroordeling van Tuymans voor het plegen van plagiaat had kunnen vermeden worden, lezen we hier en daar. Als de kunstschilder niet zo arrogant was geweest en de fotografe vooraf om toestemming had gevraagd. Of op zijn minst als hij zo hoffelijk was geweest om het haar te melden.
Begrijpelijke reacties. Maar toch overtuigen ze ons niet.
Want precies door zijn arrogantie in zijn vakmanschap is Luc Tuymans dé Tuymans wiens werk tot ver buiten de landsgrenzen wordt gewaardeerd, geprezen en gelauwerd. De controverse was in dit geval niet te mijden, ze is inherent aan Tuymans' kunstenaarschap.
Een rechtbankzaak kon met andere woorden niet vermeden worden. En daarom is het ook goed dat een rechter - en niet een fotograaf of een beeldend kunstenaar - hierover een vonnis heeft geveld.  We kunnen nu alleen maar hopen dat beide partijen finaal de uitspraak van de rechter - straks in beroep dus - respecteren.

Reacties

  1. peter.malisse (class., mus.)22 januari 2015 om 17:23

    Ik vind: je verwart intermenselijke arrogantie (die zich hier uit in gebrek aan intercollegiaal respect) met artistieke arrogantie (die zich uit in de kracht van de esthetische provocatie). Je redenering gaat op voor sporters als McEnroe, kunstenaars als Beuys en schrijvers als Claus. Zie ik dit je-m'en-foutisme als meerwaarde aanwezig in Tuymans' schilderijen? Nee, hij rechtvaardigt zijn postmoderne referentie-/ontleningskunst met de 19de-eeuwse argumenten van het bevrijde en autonome kunstenaarschap. Je kan je niet schuilen achter een ideologie die je in je eigen werk beweert te bestrijden. M.b.t. de juridische kwestie kan ik je wel helemaal volgen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

-
Afbeelding
Ze stonden in de vitrinekast van mijn nichtje Pauline. Twee kopjes op een schoteltje. Op de kopjes het logo van een koffiemerk waarvan ik het bestaan vergeten was. De kopjes komen uit de kast van wijlen mijn moeder. Te frivool en zeker te fragiel voor dagelijks gebruik, zagen we ze alleen op zondag op tafel verschijnen. Al werd dat geleidelijk afhankelijk van het aantal bezoekers. De kopjes sneuvelden immers gemakkelijk. Duur waren ze niet . Moeder had ze verzameld. Ik vermoed eind de jaren zestig, begin de jaren zeventig, met punten op de verpakking. Of er ook schoteltjes voor het gebak bij hoorden, herinner ik mij niet meer. Er werd veel bijeengegaard, indertijd. Sparen was de boodschap, wat dan ook. Artis Historia-prenten waar uiteindelijk niemand naar om zag zodra we ze in huis hadden,  er viel ook wat met Soubry te verdienen, al weet ik al lang niet meer wat. De chocoladerepen van Jaques leverden wel interessante prentjes: over het Land van Herve, over de Condroz, over het
Meer lezen

GELEZEN. Sinterklaas: open brief van Nicodemus naar aanleiding van de Pietenkwestie

-
Afbeelding
Aan al wie het lezen wil, aan allen die de tradities hoog  in het vaandel voeren en aan alle overzoenlijken, U kent mij niet, vrees ik. En hoewel ik u volkomen begrijp, betreur ik het. Misschien, heel misschien herinneren uw ouders mij nog. Mijn naam is Nicodemus. Zegt u dat iets?  Nee? Jammer. Maar vraag het eens aan uw ouders. Als ze heel diep nadenken zal hen het beeld dagen - hoop ik - van een man in pij, zonder mijter, zonder staf, die de Sint mocht vergezellen. Samen met een van de Pieten. We waren met zijn drieën als we halfweg november de kinderen thuis bezochten. SCHRIFTGELEERDE Piet droeg de zak, ikzelf mocht het Boek van de Sint torsen en het hem aanreiken zodra hij  bij de kinderen thuis hun rapportje voorlas. De wensen van de kinderen mocht ik dan weer noteren in het Boek. Ik was niet voor niets een 'schriftgeleerde'.  Dat waren leuke tijden, herinner ik mij, met veel plezier. Het is me nog altijd niet duidelijk waarom ik ineens niet meer mee hoefde op Sinte
Meer lezen

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...

-
Afbeelding
Nieuwjaarsbrief van een vader aan zijn dochter en zoon... (Foto RN) We hebben het nooit eerder in vraag gesteld en vinden dat niet alleen vreemd maar betreuren het ten zeerste. Waarom verlangden wij indertijd van jullie dat je nagelbijtend van de zenuwen - want een verspreking is zo gebeurd - aan ons op Nieuwjaardag - met averechtse ooms en bemoeizuchtige tantes in het publiek - jullie wensen voor het nieuwe jaar voorlazen? In klas voorgekauwde kost, die elk jaar weer wordt opgewarmd en amechtig wordt geserveerd, dachten jullie over de brieven. En gelijk had je. Het hoorde niet, maar het gebeurde. Traditie, weet je wel. WARME WERELD Tradities zijn er om in vraag te worden gesteld. Dat weten jullie intussen. En zie, liever laat dan helemaal niet, doen we het... en we kunnen niet anders dan vast te stellen dat het al die tijd eigenlijk andersom moest. Het zijn ouders die hun kinderen alle goeds mogen toewensen. En dat doen we, ook al weten we niet zo goed hoe we dat 'all
Meer lezen