ELKE AVOND HONDERDEN MENSEN OP VISITE - Bijna grijs en nog niet wijs, afl. 131

Dat de mensen uit de cultuur- en evenementensector in zak en as zitten, daar hebben we alle begrip voor. De kracht van cultuur lijkt in coronatijd haar zwakte: mensen samen iets aparts laten beleven, dat kan nu even niet meer. Maar moeten we straks cultuurloos de donkere winter door? Neen, het moet niet, wat mij betreft kan het anders. 

Avond na avond

Iedere avond heb ik hier thuis honderden mensen te gast. En met enkelen onder hen ga ik in gesprek. Avond na avond, soms praten we door tot een flink stuk nadat de avondklok is ingegaan. Het zijn gesprekken, vertellingen of discussies zonder maskers. Een deel van de gasten geniet bekendheid, anderen waren mij vreemd, maar gaandeweg zijn ze zo vertrouwd dat het lijkt alsof ze familie van me zijn of tot mijn vriendenkring behoren. Ze komen van overal, er zijn geen landsgrenzen die ze tegenhouden, geen hinderlijke reisbeperkingen waaraan ze zich moeten houden, ze zijn jong én oud en ze weten van zichzelf dat ze coronavrij zijn.

Franse vrouw van 80

Gisterenavond had ik het met een 80-jarige Franse vrouw over haar leven in het Frankrijk van de jaren zestig, Vanavond vertelt ze verder, heeft ze mij beloofd. En vorige week was hier nog een Gentenaar te gast die niet uitgepraat raakte over de bijzondere geschiedenis van zijn vroegere woonst in het Patershol. En intussen belde een jonge Duitse Bosniër aan, hij wil het hebben over onze herkomst…

Ik vrees dat de winter te kort zal zijn om ze allemaal aan het woord te laten, al die gasten die hier in de boekenkast logeren.