MEEGEMAAKT. BruTaal in Brugge: een uitgelezen kans om auteurs te ontdekken naar wie je niet op zoek was

Natuurlijk wilden we Claudia Magris niet missen en al evenzeer wilden we op de afspraak zijn voor Tim Parks en Peter Stamm en het is nogal evident dat we Philippe Claudel of Sandro Veronesi niet uit de weg gingen, integendeel. Maar we leerden er ook Mira Feticu kennen, Christophe Boltanski, Marie NDiaye en Ghayath Almadhoun. En dààr gaat het natuurlijk om, op zo'n literatuurfestival: niet alleen auteurs ontmoeten van wie je het werk al kent, maar vooral begeesterd en in de ban raken van mensen wiens werk je nooit eerder had gelezen of beluisterd. BruTaal is daarin, minstens zo goed als Passa Porta, geslaagd.

IN DE LUWTE


Brugge liep de voorbije weekends vol. Hele horden toeristen, selfie-Aziaten, foorbezoekers en  koopvolk. Geen vrije parkeerplaats meer in de binnenstad, noch boven- noch ondergronds. Vol. En in de luwte van die pretparkdrukte, in de middeleeuwse kamers van het provinciaal hof, langs de luchthartige  coulissen van het Concertgebouw en in de koele ruimtes van de poortersloge konden we luisteren naar verhalen, gedichten en getuigenissen die ons ver van de Brugse werkelijkheid voerden naar de verbeelde werkelijkheid van ons continent en dat van anderen. Geen vlucht uit werkelijkheid. "Literatuur stelt de werkelijkheid niet buiten vervolging", schreef Luc Devoldere vorige week in Standaard der Letteren over de nieuwe roman van Claudio Magris. "Ze ontrukt ze aan de vergetelheid."
Geen oorlogsdocumentaire, geen nieuwsreportage over Syrië maakte het ons zo ongemakkelijk als het aangrijpende, confronterende werk van Ghayath Almadhoum, dé revelatie van de eerste festivalavond in het Brugse Concertgebouw. De foor op het Zand als Westers decor maakte de confrontatie alleen maar schrijnender.


OP NAAR BRUTAAL2019


Op twee weekends 15 auteurs horen, zien en - weliswaar fragmentarisch - werk van hen lezen: het is meer dan we vooraf hadden durven hopen. Veel meer. Het Brugse programma kon zich meten met het Utrechtse Internationaal Literatuurfestival van dit weekend én met dat van Passa Porta. Niet dat we dit soort concurrentie nodig hebben in letterenland, integendeel. Waarom BruTaal niet laten alterneren met het Brusselse tweejaarlijkse Passa Portafestival bijvoorbeeld? En - nu we toch suggesties laten opborrelen - organiseer 'leestrefplaatsen' waar lezers spontaan van gedachten kunnen wisselen over het werk van de aanwezige auteurs. En als auteurs-in-residentie teksten schrijven voor het festival, was het bijzonder waardevol geweest, mochten de teksten op een eenvoudige print beschikbaar geweest zijn voor de bezoekers.  En schuw enige horeca-aanwezigheid niet...

Maar voor alles, duizend maal duizend maal
dank voor dit nieuwe festival waarvan we hopen dat  er een BruTaal2019 volgt... Op naar de 10.000 bezoekers. Brugge én de literatuur verdienen het!


Reacties

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

GELEZEN. Sinterklaas: open brief van Nicodemus naar aanleiding van de Pietenkwestie

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...