GEËRGERD. Wat is er fout met succesboeken? Griet Op de Beeck, de 'Marc de Bel van de volwassenenliteratuur', ach kom...

Haar boeken zijn alomtegenwoordig in de top 10's, 60's en 100's. De auteur gedraagt zich niet mensenschuw, respecteert haar lezers en haalt zelden of nooit uit naar critici of kritikasters. Ze spreekt begeesterend en schrijft bij momenten bedwelmend.
Wij hebben alle drie haar boeken gelezen, ook Gij nu, haar laatste, dat vorige maand verscheen. In Vlaamse kranten halen de recensenten haar over de sloot, maar de hakken zijn wel nat. De sterretjes - daar heeft zij, nog voor haar eerste boek uitkwam, ooit - beleefd weliswaar - in een column tegen gefulmineerd toen haar krant ook dat soort quoteringen invoerde.Wij vonden toen dat ze ongelijk had, maar zijn intussen geneigd haar te volgen.

SCHARE LEZERS
Van de week lazen we in een bespreking van Gij nu dat zij wel eens de Marc de Bel van de volwassenenliteratuur zou kunnen zijn. Tja, slaat dat op haar succes? Slaat dat op de almaar groeiende schare lezers, zoals Marc de Bel die heeft weten te verzamelen? Het klonk anders, maar misschien hebben wij dat verkeerd begrepen.

DIE MIDDENKLASSE
In diezelfde bespreking lezen we ook over haar oer-Vlaamse-middenklassepersonages en haar oer-Vlaamse-middenklassepubliek dat anders misschien nooit een boek zou vastnemen. So what? 
Wat is er mis met die middenklasse? Wordt daar niet nog het meest van al gelezen?
De sector - de recensenten op kop - klagen zo graag over het tanend lezersbereik van onze auteurs, over de geringe belangstelling voor al wie schrijft of leest - en bespreekt -, over de krimpende plaats die boeken krijgen in kranten en magazines. En dan gaan diezelfde recensenten die zuinige plekken in de media  nog gebruiken om met mensen die een boek kopen én lezen nog eens te kapitelen als oer-Vlaams-middenklassepubliek dat misschien nooit een boek vastneemt...

ZUURSTOF
Ach kom, hou op. Natuurlijk is iedereen vrij om te oordelen over kunst in het algemeen en literatuur in het bijzonder en een debat over een boek werkt altijd verhelderend. Maar dat denigrerend toontje over oer-middenklasse en Marc de Bel-vergelijkingen hoeven echt niet. Gun een boek zijn succes, gun een auteur zijn of haar lezers. Uitgerekend zij - die lezers en die auteurs - geven de uitgeverijen net de zuurstof die ze o zo nodig hebben om de minder toegankelijke literatuur uit te geven.

GENOTEN
En nog dit. Wij hebben Gij nu met graagte en met veel goesting gelezen. Om diverse redenen - o.a. om haar vertelkracht, haar karakters - herkenbaar en dan toch weer niet -, haar authentieke stem en haar gedrevenheid die - toegegeven een enkele keer wat te nadrukkelijk naar boven komt.
En ineens beseffen wij dat wij ons hier verantwoorden om wat wij lezen en dat we dat niet eens hoeven te doen en vergeten haast wat ons nu zo pleziert: dat we vrij zijn om te lezen wat wij willen en om
ervan te genieten zoals wij - de lezers - dat willen.

Reacties

  1. Een tranerige soap in boekvorm, geschreven in een povere stijl in het erbarmelijke, 'gekuiste' Vlaams waarin je en gij door elkaar worden gebruikt, soms opgesmukt met een soort 'ver-Engelst' sms-taaltje. Het verhaal doet denken aan de 'stationsromannetjes' die mijn grootmoeder indertijd las. Triest.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

GELEZEN. Sinterklaas: open brief van Nicodemus naar aanleiding van de Pietenkwestie

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...