AFGEVRAAGD. Waarom die Vlaamse beweging niet de onze is...

De voorbije weken lijkt de Vlaamse Beweging uit haar winterslaap ontwaakt. Ze is wakker én uit haar sloffen geschoten. Het is niet dat wij daar nu ineens op onze beurt wakker van liggen. Maar de aandacht die het gezucht en gekreun van de heren - zou het hen al zijn opgevallen dat het vooral en bijna uitsluitend mannen zijn die 'Vlaams bewegen' -  krijgen, houdt ons wel bezig. Die aandacht staat niet in verhouding tot wat die Vlaamse beweging (nog) voorstelt. Wij voelen ons door die beweging in elk geval niet meer door aangesproken, hoe door en door Vlaams we ook zijn.

LANS BREKEN
Nee heren van de Vlaamse beweging, u vertegenwoordigt ons niet.  Dat komt onder meer omdat wij u zelden een lans zien breken voor mensen en instellingen die hier en nu wel veel te betekenen hebben, voor ons en de mensen rondom ons.

ONZE VLAAMSE BEWEGING 
Daarover hoeven we geen cultuurhistorisch onderzoek uit te voeren, het volstaat om bij onszelf na te gaan wie de Vlamingen zijn met wie we willen uitpakken als we ons in het nabije of verre buitenland als Vlamingen willen profileren. En dan denken wij zelden of nooit aan de heren van die Vlaamse (volks)beweging, maar aan onze renaissancemeester Jan Fabre, aan Tom Lanoye, aan Dimitri Verhulst of Stefan Hertmans, aan Berlinde De Bruyckere, Luc Tuymans of Michel Borremans, aan Matthias Schoenaerts, Hilde Van Mieghem of Els Dottermans, aan Griet en Hans op de Beeck, aan Etienne Vermeersch, Maarten Boudry of Rik Torfs, aan Jos Van Immerseel en Philip Herreweghe, aan Alain Platel en Wim Vandekeybus, aan Annemie Vanackere, Sidi Larbi Cherkaoui, aan David Van Reybrouck, aan de Vlaamse Nederlander Jeroen Brouwers, aan Walter Van Beirendonck, Ann Demeulemeester, Dries Van Noten, Véronique Branquinho, Murielle Scherre, aan... moeten wij nog doorgaan?


NAVEL STAREN
Dat gezelschap, heren van de Vlaamse beweging, vormt ónze Vlaamse beweging. Een gezelschap dat ons ervoor hoedt om al te lang naar onze eigen navel te staren, een gezelschap dat ons onze plek laat zien in dit leven en in deze wereld; dat ons vrij en in open geest laat dromen van hoe het ook nog kan en mag en dat, als het al eens achterom kijkt, dat doet om verder vooruit te zien. Over de mensen uit dàt gezelschap, heren van de Vlaamse beweging, horen wij  u maar zelden de stem verheffen, over onze weiden als wiegende zeeën, laat staan boven de purperen heide...

IN DE MARGE
En daarom, daarom vinden wij dat die Vlaamse (volks)beweging, voortaan beter de aandacht krijgt die ze verdient...  ergens in de marge van de actualiteit, in de buurt van folklore en heemkunde.

PS
Toch vreemd hoe bepaalde  politici zich laten opjutten door die kleine 5.000 leden van de Vlaamse volksbeweging, terwijl de  noodkreet van meer dan 100.000 natuurbeschermers over het vogelvrij verklaren van zes beschermde vogels - onder meer de Vlaamse gaai - bij diezelfde politici in dovemansoren valt. Hoezo hoezee, vliegt de blauwvoet...?