VASTGESTELD. Werelddierendag: een extra schoteltje gesausde brokjes duif, kip en kalkoen

Welgeteld één mees is erop afgekomen. Eén. Nog een geluk dat we ze opmerkten, anders dachten we dat het straks, als het doek over werelddierendag valt, naar de muizen was, dat extra voederplankstrooisel. Het was nochtans geen doordeweeks voer dat we vanochtend strooiden. We hadden het keurig gepland, tijdig besteld en ze hadden het voor ons - met een klant-is-koning-glimlach - klaar in de dierenwinkel.

EXOTISCHE ZADEN
Exquise, exotische zaden, geselecteerd op basis van essentiële oliën, mineralen en met aandacht voor een relevante aanwezigheid van olysachariden, aminozuren en anti-oxidanten. We waren ook de hipstore binnengelopen voor een korfje gevriesdroogde premature larven van een of ander Zuid-Afrikaans vliegje... Kortom, het beste van Kookeet op vogelmaat.  Het was per slot van rekening Werelddierendag.

GESTOOFD KALKOENLELLETJE
Zo'n dag is niet louter een buitendag, ook binnen mogen ze het weten van die werelddierendag  en krijgen de poezen - die anders ook al geen hondenleven hebben - een mix geserveerd van de beste hapjes uit een jong duifje, een minimaal gekruid eendeleverbrokje, een smeuïg gestoofd kalkoenlelletje in een borstje van kip. Met een aromatische saus daarover heen... we hadden het bijna zelf in één hap naar binnengespeeld. Maar het was voor de poezen...
Denk nu vooral niet dat ze ook maar iets liet merken dat het hen plezierde. Ze gunden ons na de maaltijd geen blik, ze liepen stuurs naar buiten, zagen het meesje op de plank en gingen het sluipenderwijs tegemoet. Toen we weer durfden opkijken, zagen we nog net een geel veertje opwaaien.

PAARDENHUID
We hebben een verleden met die Werelddierendag. We hebben iets goed te maken. We waren ooit fervent fan van onze Winkelse paardenkoersen. De paarden raceten - dat was altijd vlak voor, vlak na of een zeldzaam keertje vlak op Werelddierendag - op straat, op het asfalt en op het beton, maakten er scherpe bochten en gleden daar nogal eens onderuit.Het was ons niet te doen om paarden te zien lijden, verre van, we stonden met zijn allen wel rijen dik in die bochten, maar dat was louter en alleen om de sfeer. Na de twee races gingen we kijken op plaatsen waar de paarden waren uitgegleden. Je zag de remsporen van de hoeven en - het was niet te vermijden - bij ernstige valpartijen bleef er paardenhuid achter op het zwarte asfalt.
Ons dorp haalde met de eeuwenoude folklore eerst de curiositeitentelevisie, daarna het journaal en vervolgens de Gaia-kalender en daarmee de doodsteek voor de koersen. We boden nog heel even weerwerk omdat Brigitte Bardot  ermee had gedreigd om te komen betogen mochten de races toch nog doorgaan. Geef toe, er is al voor mindere godinnen geracet. Kortom, we hebben iets goed te maken. Maar blijkbaar geloven die beesten van ons dat niet...