TERUGGEBLIKT. In Memoriam. Etienne Vanherck: rebelse priester, begeesterende proost

Vanavond vernemen wij via onze nieuwswebsite kw.be het overlijden van Etienne Vanherck. Hij overleed aan de gevolgen van een slepende ziekte. Hij werd amper 69 jaar.
Het bericht catapulteert ons meteen terug naar de jaren zeventig, naar het Izegemse Sint-Jozefscollege waar hij als studiemeester van de hoogste jaren aan de slag was.

TARZAN
Tarzan werd hij genoemd. Waar de bijnaam Tarzan precies vandaan kwam? Hij zal het ongetwijfeld geweten hebben en het met veel gebaren en 'in vet' verteld hebben, maar wij weten het niet meer. Zijn imposante verschijning? Wellicht. Zijn stem? Allicht. Hij had een stem als een klok, met een rollende r, hij had - tegen wil en dank - gezag, maar deed daar zelden een beroep op.

ROKEN
Hij werd in 1972 tot priester gewijd en was dus een vrij jonge priester op het college. Maar hij was vooral een rebelse priester. Geen roomse boord, geen zwart kostuumpak, wel nog een stofjas... Hij was ook proost van de KSA in ons dorp en toen we KSA-leider werden, konden we met de andere leiders tijdens de pauzes op het college vergaderen op zijn kamer. Er werd veel vergaderd... vooral omdat wij er konden roken. Sigaren, sigaretten, het maakte niet uit. Overigens... roken op school was voor de laatstejaars toegestaan tijdens de middagpauze.

BEGEESTEREND
Hij was een van de weinige leerkrachten toendertijd die leerlingen verantwoordelijkheid durfde geven. Hij vertrouwde erop dat we als laatstejaars dat vertrouwen niet zouden schenden, maar wee diegene die probeerde om daarvan te profiteren.
Hij had iets chaotisch, maar was toch principe-vast. Er werd niet gesold en al zeker niet met leerlingen die het om een of andere reden lastig hadden. Hij kon bulderen, in boosheid en in gelach. Hij kon praten en discussiëren als een advocaat. Hij was altijd bereid om te luisteren, maar alleen naar wie met goede argumenten over de brug kwam. Maar hij hield er van om ook onnozel te 'zeveren' .

DETAILS
We herinneren ons een discussie bij een kampvoorbereiding. Het zou een ridderkamp worden. Wij vonden dat de kinderen in een ridderpak hoorden. De hoofdleider - later ook priester - was het daar aanvankelijk niet mee eens. Dat zou te veel geld kosten. En hij had gelijk. Toen we de stoffen voor die ridderpakken gingen kiezen én kopen, bleek dat wij hadden gekozen voor slijtvaste stof die behoorlijk duur was uitgevallen. Daar zou ruzie van komen, met de hoofdleider. Maar proost Etienne mengde zich en verdedigde de keuze voor de ridderpakken. Geld gooi je niet over de boeg, maar je maakt er evenmin ruzie over.

VOLVO
Eind de jaren zeventig reed hij met een aftandse grijze Volvo.  We zijn ooit uit de Ardennen teruggekeerd van een kampverkenning toen de Volvo zijn uitlaat verloor. Het lawaai dat de wagen maakte, was niet om horen. Maar om het hele dorp te laten weten dat we goed en wel terug waren, reed hij nog enkele rondjes in het centrum met de brullende motor. Het lokaal lieten we links liggen, de helse tocht navertellen gebeurde op café.

REBELS

Wij herinneren  ons Etienne als een warmhartige rebel, een heerlijke humorist, als een man die hiërarchie om de hiërarchie hekelde, als een van de eerste priesters die niet als 'eerwaarde' wou aangesproken worden, als een inventieve animator, een creatieve duizendpoot, als een begeesterend man. Iemand die anderen kansen gaf en die zich niet te min voelde om wie mislukte nieuwe kansen te geven. Een uitzonderlijk priester ook en dat was jammer. Want waren er meer van dat soort priesters geweest, dan had de Kerk er nu beter voor gestaan.