GEZIEN. Nostalgie in 3D... Grootmoeders 'stéréofilms Bruguière' om reis naar Venetië voor te bereiden

We hadden het ooit met Parijs. Ruim vijftig waren we toen we voor het eerst in het centrum van Parijs rond kuierden. En het was niet dat de ene déjà vu na de andere ons overviel, maar toch, bij een aantal monumenten en gebouwen leek het alsof we er eerder al hadden voor gestaan. Waar kwam dat vandaan?

STEREOFILMS

Van de 'Stéréofilms Bruguière'. Het viel ons ineens te binnen. Niet de naam, wel de doosjes. Blauw en wit. Ze zaten in een oude doos, waarin in de jaren zestig de margarinepakjes staken, zoals die in die dagen geleverd werden voor de winkel. Het waren doosjes met fotonegatieven erin, vaak in sepia, meestal in zwartwit. Dubbele negatieven. De rechthoekige filmstrookjes in een plastic hoesje hadden links en rechts een foto. En er was een kijker met twee ogen. Als je zo'n negatiefje in de kijker plaatste, zag je het monument in 3D.
Het was geleden van in onze kindertijd dat we de beelden hadden bekeken. Dat deden we bij slecht weer tijdens de vakantie, op een vervelende zondagmiddag of toen we herstelden van een griep en schooltijd vrije tijd werd.

GEHEUGEN

Toen we onlangs beslisten om enkele dagen naar Venetië te reizen, schoot het ons te binnen dat een aantal van die stadsgezichten ons bijzonder vertrouwd voorkwamen. De duiven op het San Marcoplein, de San Marcobasiliek, de Brug der Zuchten, de Campanile, De Rialtobrug en het Grand Canal... We zijn nochtans nooit eerder in Venetië geweest. Hoe kon dat?
Het heeft even geduurd voor we het antwoord vonden. Tot we dachten aan de 3D-beelden uit die kleine doosjes. En ja, de doosjes waren niet verdwenen. Bij onze ouders, ergens diep in een kast, vonden we ze.
Het zijn bijzonder prachtige beelden, waarvan elk detail zichtbaar is. En het 3D-effect verrast. De term stereo brachten wij altijd in verband met klank, maar er was dus een tijd waarin met het ook over beelden had. 
Op de 'stereobeelden' dagen weinig mensen op. Van massatoerisme was toen duidelijk nog geen sprake. Voor wie toch op reis ging, was het nemen van foto's in die dagen vermoedelijk weinig gebruikelijk en dus kochten mensen dan maar professionele beelden in de souvenirwinkeltjes. Aan de cataloguslijst te zien, deden die 'doosjes' het bijzonder goed, in de jaren vijftig. Naast Venetië staan doosjes met beelden van Lourdes, van Lisieux en van Rome. Het was onze grootmoeder die ze heeft gekocht.

Op de 'stereobeelden' dagen weinig mensen op. Van massatoerisme was toen duidelijk nog geen sprake. Voor wie toch op reis ging, was het nemen van foto's in die dagen vermoedelijk weinig gebruikelijk en dus kochten mensen dan maar professionele beelden in de souvenirwinkeltjes. Aan de cataloguslijst te zien, deden die 'doosjes' het bijzonder goed, in de jaren vijftig.Nu floreren ze vooral op tweedehands-sites.
NOSTALGIE
Dat die beelden over Venetië ooit nog dienstig zouden zijn bij de voorbereiding van een uitstap naar Venetië... daar hebben wij als kind ongetwijfeld van gedroomd, al herinneren wij ons dat niet meer.