GEZIEN. Beyond the Golden River of het bewijs dat Streuvels' Leven en dood in den Ast tijdeloos is...
"Ik ben een cultuurbarbaar. Ik heb er niets van gesnapt. En vlas? Hoeveel hebben we er gezien? Weinig. Heel weinig. Veel te weinig." Het oordeel viel snel, nog voor de aftiteling van de film. Een man op leeftijd met een vlasverleden, was het. Hij zat achter mij in de Budascoop en vond ook al de inleiding van Luc Devoldere veel te lang. "Tien minuten, langer hoeft dat niet te duren..."Filmisch gedicht over De Leie
De kleine zaal 3 van de Budascoop zat vol. Met veel eertijds vlassersvolk. Voor de première van Beyond the Golden River van Kevin D'Heedene.
Een poëtische film, een filmisch gedicht over de Leie, over het vlas én naar het werk van Stijn Streuvels, meer bepaald de magisch-realistische novelle Het Leven en de Dood in den Ast. We volgen inleider en Ons Erfdeel-hoofdredacteur graag waar hij zei dat het ongetwijfeld het beste werk van Streuvels was.
De filmmaker heeft met dit poëtisch filmdocument in elk geval bewezen dat de novelle van Streuvels tijdeloos is. De mens zit nog altijd gevangen in zijn leven, laat zich nog altijd verleiden en troosten door onvervulbare dromen, maar ontsnapt maar zelden aan de sleur van de dagtaak.
"Gebanaliseerde Leie"
Daarvoor waren de vlassers niet gekomen, natuurlijk. Wel om vlas te zien, om machines te zien draaien, om roterijen in hun oude glorie te zien herrijzen. Maar veel glorie liet de filmmaker niet zien, integendeel. De afmattende, aldoor maar dreunende mechaniek van de vlasbewerking stond in schril contrast met de serene rustige stroom van een in volle natuur meanderende Leie, zoals wij ze niet meer kennen. "We hebben ze gekanaliseerd", zei Luc Devoldere, "en wie kanaliseert banaliseert."De film confronteert ons gedurig met die tegenstelling: het stille geruis van een trage stroom tegenover de niets en niemand ontziende industriële beat.
Geen documentaire
De vlassers mochten niet mopperen, ze waren gewaarschuwd. Wat ze gingen zien, was geen documentaire, geen verhaal, maar een impressie, een symfonisch gedicht met beeld. Prachtige brede beelden en gefragmenteerde beelden, natuur versus cultuur, leven en dood. Mocht het mogelijk zijn: een film om in te lijsten. De mopperende, pruttelende vlassers achter mij hadden ongelijk. Ze hadden moeten luisteren én kijken.Canon van de Nederlandse Literatuur
Luc Devoldere pakte bij de voorstelling van de film uit met een primeur. De novelle Leven en Dood in den Ast van Stijn Streuvels is één van de vijftig Nederlandse boeken die werd opgenomen in de nieuwe Canon van de Nederlandse Literatuur. Die Canon wordt op 1 juli in onze provincie officieel voorgesteld. Maar één van de 50 werken die het verdienen om gelezen en herlezen te worden is dus die ongewone 'dwaalvertelling' van Streuvels.
Ter info: trailer van de film:
Reacties
Een reactie posten