VASTGESTELD. We kunnen het, maar het valt tegen: andermans gedachten lezen

Hoe vaak hebben we het onszelf niet toegewenst? Dat we iemand anders gedachten konden lezen. Heel vaak. Achterhalen waar we anders het gissen naar hebben. Op bezoek in het huis achter de gevel, in de ziel kijken die achter een ogenblik schuil gaat, op verkenning in die chemische fabriek vol eindeloze, ondoorzichtige kronkelbuizen die andermans brein is, een duik nemen in het peilloos diep en donker meer van andermans waanbeelden en dromen...

GRUWELTOCHT

Onvoorstelbaar? Dat dachten we. Verkeerd. Want het kan. Dagelijks. Maar we waarschuwen: het is geen pretje. Integendeel. Een gruweltocht is het, onthutsend, afkeerwekkend, degoutant en misselijk makend. Het kost anders weinig moeite: je hoeft alleen maar op Twitter voorbij te komen en je leest ze, andermans gedachten. Over andere mensen, over denk- en waanbeelden die in al die hoofden van - we nemen aan voor het overige en op het eerste gezicht - keurige mensen. Volwassenen, ouders van kinderen, mensen die het menen voor het zeggen te hebben.

RIOLEN

Zondagavond nog meegemaakt tijdens Zomergasten. "Een Duits stofzuigertje met een Gooisch accent', lazen we over een jonge Duits-Nederlandse arts, Nederlands jongste hoogleraar ooit. Dat was nog veruit het fatsoenlijkste wat we over prof. dr. Maier
lazen bij wie haar om de een of andere onduidelijke reden niet mocht.
Nee, andermans gedachten lezen: we wensen het niemand toe. Het lijkt veel op het opengooien van beerputten en riolen. Nee, we dachten dat het een kunst was, dat lezen van andermans gedachten, maar dat is het dus niet. Het is roeren in andermans beerput. Vergeet het.