GELUISTERD. Zomergasten. Tekenend voor gesprekken anno 2016: men spreekt om niet te moeten luisteren

Zomergasten, VPRO

We zullen kort zijn over Zomergasten. Er is immers al meer woorden aan gespendeerd dan er kijkers waren (minder dan een half miljoen, naar verluidt). Maar dit lazen we nog niet en toch vonden wij het heel belangrijk. Zomergasten lijdt aan wat gesprekken anno 2016 heel vaak lijden: men spreekt om niet te moeten luisteren.




TWITTER SPERVUUR
Dat gold, voor de aflevering van zondag met de fel gecontesteerde  Abou Jahjah, voor de gastheer én voor de gast: de snelheid waarmee de een de ander van antwoord dient, maakt duidelijk dat noch de een noch de andere geïnteresseerd was in het antwoord of de vraag.
Het spervuur op Twitter liet zien dat de kijkers vooral ook kijkers en zelden luisteraars waren.
Op die manier schieten gesprekken hun doel van gedachtenwisseling voorbij en vooral dat maakt dat Zomergasten lang niet meer zo interessant kan zijn als het ooit wel eens geweest is.

GESCHREEUW IS ZELDEN DOORDACHT
Spreken om niet te moeten luisteren: het is symptomatisch voor het klimaat van deze dagen. En dat maakt dat mensen gaan schreeuwen. Van geschreeuw weten we dat het haaks staat op doordachtheid en wijsheid.

Voor een keer lijkt de kopie van Zomergasten - de Vlaamse  'Elvis-'versie met Thomas Vanderveken - stukken beter dan het origineel. Daar is er wel een klimaat en ruimte om te luisteren.