Wat bezielt mensen met rommel voor dag en dauw?

Zondagochtend. Op weg naar de bakker. Net niet voor dag en dauw, maar toch al om 7 uur. Om de zondagse klantenrij zoals eertijds in de Oostblokwinkels te vermijden. Er is intussen wel meer wat wij van het ooit vermaledijde Oostblok hebben overgenomen, maar dat is voor een andere keer.

Op weg dus naar de bakker merk ik in de centrumstraat van het naburige dorp - toevallig hebben ze het lekkerste brood op zondag niet in een bakkerij bij ons naast de deur, maar wel op 5 km hier vandaan - een wegafsluiting met daarachter mensen die druk in de weer zijn om kraampjes op te zetten. Met niets anders dan rommel.

Wat bezielt mensen om  op een zondagochtend, voor dag en dauw, met rommel uit te pakken? Meestal dan nog spullen die - zo ze nog enige gracieusheid hebben - hoogstens een beetje fraai gedijen onder het deemsterend licht van een avondzon. Terwijl uitgerekend een harde, niets ontziende ochtendzon het patina van jaren ver erbarmeloos wegblikkert... Maar ze hebben geluk, vanochtend, er is geen zon. Het licht is dat van de voorbije weken: zielloos en kil grijs.