Dat was het, een drager van het goede uur. Die porte-bonheur. Zoals de porte-bagage van een auto de bagagedrager was.
Wat was dat elk jaar een gedoe met dat bloempje. Het heeft jaren geduurd voor ik doorhad hoe het zat met dat meilklokje.
TUINSLUIPER
Ze zullen er maar net op tijd zijn, de porte-bonheurs, hoorde ik indertijd en vroeg me af wat of wie die dragers van het goede uur precies waren. En wat was dat goede uur eigenlijk? Het werd nog mysterieuzer toen we vader in de nacht voor de Dag van de Arbeid met een schaar de tuin zagen insluipen.
Wat moest hij op dat laatavondlijke uur in de tuin? Met een schaar? We volgden hem van achter ons slaapkamergordijn. Hij plukte een stuk of wat meiklokjes. Vreemd. Vader plukte nooit bloemen in de tuin. Was dat het goede uur, dat donker uur?
JENEVERGLAASJE
We vonden de meilklokjes 's ochtends in een jeneverglaasje op de ontbijttafel.
Moeder straalde, maar dat deed ze wel vaker 's ochtends. Op de ontbijttafel hoorden ze niet, die meiklokjes.We zetten ze op de schouw. In de buurt van het Mariabeeld. Over de porte-bonheurs werd niet meer gerept.
KRUIDENIERSGELUK
Jaren later daagde het mij toen mijn eerste lief mij maande om de meilklokjes niet te kopen, de eerste mei. Dan zijn ze veel te duur. Wel twintig frank per steeltje.
Pluk ze uit de tuin, zei ze. Dat is dan kruiderniersgeluk, zei ik. Afgemeten geluk. Geluk laat zich niet plukken en hoeft al helemaal geen dragers. Dat dacht ik, maar ik zweeg wijselijk. Het gaat om het gebaar, zei ze. Dat je geluk schenkt aan wie je lief is.
Ik vond het geluk anders wel mooier bloeien buiten dan binnen.
Dat was het, een drager van het goede uur. Die porte-bonheur. Zoals de porte-bagage van een auto de bagagedrager was. Wat was dat elk jaar een gedoe met dat bloempje. Het heeft jaren geduurd voor ik doorhad hoe het zat met dat meilklokje.
Reacties
Een reactie posten