GEHOORD. Bij Oostendse slager. "Ik zal 'm scalperen gelijk dat ze ons gaan scalperen. Na de verkiezingen"

"Wacht, ik zal 'm eerst eens scalperen." Hij nam een mes, keerde me de rug toe en frutselde het vel van de worst. "Straks gaan zij ons scalperen, als ge begrijpt wat ik bedoel," sprak de man. Hij keerde zich om, zag in mijn blik dat ik niet meteen doorhad waar hij het over had. "Na de verkiezingen, hé, als ge begrijpt wat ik bedoel..."

TOCHTGAT

Oostende. Stad aan zee. Een twijfelende bui, veel wind - elke keer dat ik naar Oostende moet, lijkt de stad haar best te doen om zich vooral en bijna uitsluitend als tochtgat te profileren - weinig toeristen. De zon houdt het voor bekeken en zal straks schuilen achter de grauwte om in zee te zakken.
Net voor sluitingstijd glip ik binnen in de slagerij, op weg, na een interview, naar de auto.

BLOED

De slager is een geblokte man. Lijkt op en praat als dat beenhouwersicoon uit de politiek, wijlen VDB.
"Ge moogt er niet aan denken, Calvo eerste minister. We moeten er allemaal aan..." Beenhouwers zwijgen niet als ze bloed ruiken.
"De kiezer beslist," probeer ik voorzichtig.
"Fout! De mensen denken dat. Maar 't is fout. De kiezer stemt, maar zij beslissen," zegt hij. Zijn toon duldt geen tegenspraak.
"Ge weet al op wie ge moet stemmen?" probeer ik verder. "Dat is belangrijk."
"Dat is niet belangrijk. Belangrijk is dat ge weet o
p wie dat ge niet moet stemmen! Vergeet dat niet," grinnikt hij. "Hier. Uw 150 gram salami. En ge krijgt er de kop bij, hij is al gescalpeerd, 't is maar dat ge 't weet..."