HERINNERD. De nieuwjaarsetalage in de winkel in de jaren zestig... het zal wel... lukken! Van Jules Destrooper

Er lag een wit laken over de hele lengte van de etalage. En daarop stonden een stapel blikken dozen van Jules Destrooper. Met lukken. Nieuwjaarswafels. Zo hoog als ons moeder kon reiken.

En daarnaast een leger flessen.Likeur. Grand Marnier, niet zo heel veel, want dat kostte nogal wat. De Grand Marnier had de mooiste fles. Anders dan de Napoléon, cognac. Met drie sterren, enkele met vier. Die zagen eruit als gewone flessen. 

d' Anvers

Maar er stonden vooral veel flessen met gele drank. Elexir. Die was van Antwerpen. Elexir d’ Anvers vermeldde het etiket met enige zwier. Die was vooral in trek bij vrouwen. Dat had te maken met de medicinale kracht van het drankje. Vooral voor klachten in en om de buikstreek, hoorden we als er na de middag enkele oude vrouwen uit de buurt bij ons grootmoeder op bezoek kwamen. Details over de klachten kregen we niet te horen. 

Bulkwoord

Buik was een bulkwoord: in die buik, daar zat van alles, maar nog het meest van al, toch op zekere leeftijd, zo te horen, verzamelden zich daar klachten en ongemakken. Mannen, hoewel hun buik vaker bol stond dan die van vrouwen, hadden daar minder ongemakken. Hoe dat precies kwam, ook daarover vernamen we niets.

Indianen

En naast de toren met Stroopers wafels en naast de flessen lagen sigarenkistjes. Met lange sigaren, dikke ook, fijne sigaren, soms met een plastic mondstukje. Lange dozen, brede kistjes, kubusachtige met havana’s – dat waren sigaren waarvan een uiteinde een beetje aan flarden hing. Eén merk herinner ik mij nog, de Cogétama’s, dat waren er van indianen. Er stond er een in vol ornaat op de kist en op de bandjes keek die indiaan je lachend aan.

Gouden ballen

Tussen al dat fraais liet ons moeder glinsterrode guirlandes slingeren. Er lagen ook takjes hulst met rode bessen. Die kwamen uit de tuin.  De grootste gouden kerstballen, waarvoor de kerstspar in huis te klein was, vonden daar een tijdelijke stek. 

Weelderige soberheid

De winkel was op zijn mooist in de nieuwjaarsdagen. Denk ik. Want hoe de etalage er anders uitzag, wat er precies stond, dat herinner ik mij niet meer. En foto’s om ons naar die herinneringen te leiden, zijn er niet.

Die etalage van toen was zoals de wereld was: van een sobere weelde. Of beter, van een weelderige soberheid.