AFGEVRAAGD. Hoe oud is het water in zo'n regendruppel die op het venster valt?

Regendruppels op het raam. Ze zijn transparant. We kunnen er haast doorheen kijken. En misschien was het precies daardoor, door hun transparantie, dat ik mij nooit eerder heb afgevraagd waar het water waarmee zo'n regendruppel zich heeft gevormd, van afkomstig is. Zijn transparantie versluiert zijn geschiedenis.

Hoe oud is dat water? Was het er altijd al? Misschien lag zo'n druppel eeuwen en eeuwen onaangeroerd vermomd als sneeuw op een van 's werelds hoogste bergtoppen. En kon zo'n sneeuwkristal ineens ontsnappen, door de opwarming. Zich in een stroom gooien, ergens op een rots belanden, een steen in een niets ontziende zon en reisde hij verder, die druppel, als damp, gedragen en gedreven door zwoele winden, tot hij bevangen door hoogtevrees, ging samenklonteren met andere bange druppels om uiteindelijk hier uit een hoogzwangere wolk te plenzen, op een doordeweekse zondag, op een raam. Om vervolgens voor een tijdje te verdwijnen in een dorstige grond om van daaruit weer een ongekende reis te maken, langs wortels en stammen, langs takken en bladeren, om weer te verdampen en hoog weg te drijven naar andere continenten...

Misschien, dacht ik, is zo'n druppel net zo oud als het stof van sterren... en vat zo'n regendruppel in al zijn transparantie een eeuwigheid.