GEDACHT. Uit het bed geklapt: is het een kwestie van lef of van een je m' en fous?

De gedachte eraan  heeft ons 's avonds nog nooit tegengehouden. Het zou een kwestie van lef, van overmoed, van arrogantie kunnen zijn, natuurlijk. Maar nader beschouwd, overschot aan lef hebben wij doorgaans niet, aan overmoed durven we ons al eens een enkele keer bezondigen en over arrogantie laten we het oordeel aan anderen over.
Maar de wetenschap dat het gros van de mensen om het leven komt - of om het neutraler uit te drukken - sterft in bed, heeft ons nog nooit verhinderd om er 's avonds vrij complexloos in te duiken om er binnen de kortste keren weg te zinken in een diepe, soms heel diepe slaap.
En het gebeurt maar zelden dat we 's ochtends onszelf verrassen met het feit dat we net wakker werden.

GEVAARLIJK

En toch... het blijft een bijzonder gevaarlijke plek, dat bed, als we de cijfers mogen geloven: 97  procent van de mensen gaat dus wel dood in bed. Het is de kunst om er niet wakker van te liggen, want, naar verluidt, vergroot nog eens de anders toch al bijzonder ruime kans om er te sterven.
Anderzijds - en dat relativeert het hoge sterftecijfer in bed, vinden wij
- blijkt dat 100 procent van de mensen hoe dan ook sterft. Ach, die statistieken toch...