VASTGESTELD. Tournée Minérale of hoe de vasten ineens weer hip werd...
We vonden het oubollig, totaal voorbijgestreefd. En bovendien
hekelden we de instanties: het ‘ouderlijk gezag’, de school, de
Kerk die ons de vastenregeling oplegden. Een ‘versterving’ doen, werd het vasten
toen ook wel genoemd. Dat was niet alleen deugdzaam, het was ook gezond.
Voor het lijf én voor het karakter. Zeiden ze ons. Alleen op zondag mochten we
de 40-dagen-ellende even vergeten en konden we één van de opgepotte snoepjes
proeven, rookten onze vaders een schamel sigaretje of een cigarillootje. Voor
onze moeders had de zondag in die veertigdagentijd allicht een niet al te
rijkelijk belegd gebakje in petto.
Zodra de Kerk aan invloed inboette en de wereld vrijer, drukker,
complexer en veelkleuriger werd, deemsterde de drang naar boetetijd weg. We
hielden er ocharme alleen nog wat folklore, het halfvastencarnaval bijvoorbeeld, aan over.
VOEDSELGOEROE'S
Maar kijk, tijden
veranderen en wat Kerk en ouderlijk gezag niet langer konden afdwingen, daar
slaagden voedselgoeroe’s, gezondheidsmaniakken en andere hogepriesters van de
nieuwe tijd in. Ons voedsel gaat op de bon daar zorgen we zelf voor en om onszelf en vooral ook de anderen te stimuleren, voeren we
spelenderwijs
zeg maar met een appje meer
weer de sociale controle in.
DROOGLEGGING
En nu starten we dus met de grote... drooglegging. Een maand zonder alcohol. De grote Tournée Minérale. U hoort ons niet klagen: we ondersteunen elke actie waarbij alcohol geweerd wordt. We klagen er
wel over hoe al die
bekeerlingen van straks ons,
die van oudsher alcohol mijden,
de voorbije jaren onophoudelijk bestookten met voorstellen om mee te drinken.
En hoe onze weigering steevast met een scheef oog werd bekeken en werd
beschouwd als het fanatieke njet van een ex-alcoholicus. Maar dit terzijde.
ANDEREN
Nee, we klagen niet. We
stellen wel vast dat in tijden die doorgaan voor ‘hyper-individueel’ meer en
meer mensen alleen nog dingen van zichzelf gedaan krijgen als ze publiek én
medestanders hebben. Studeren op een kamer lukt niet meer, we moeten met
zijn allen in de bib, een zaal of de kerk. Rouwen doen we met marsen of in
zalen, zelden nog in de beslotenheid van een huiskamer. En nu dus het nieuwe
vasten: ook daar hebben we anderen voor nodig. Of dat echt een zegen is voor
onze samenleving, daarover brengt de toekomst soelaas.
(Verschenen in Krant van West-Vlaanderen van vrijdag 27 januari 2017)
Reacties
Een reactie posten