VASTGESTELD. Dààrom willen wij de goede kleinhandelszaken niet kwijt uit onze dorpskernen

Mijn vertrouwde slagerij gaat drie weken dicht. We gunnen het slagersgezin uiteraard elke vakantie die het neemt, maar de tijdelijke sluiting van het vertrouwde huis zet altijd een domper op ons humeur. Natuurlijk, er zijn nog slagers in het dorp en er zijn hyper- en andere markten die net zo goed vlees in hun rekken hebben liggen. Maar het is ander vlees, het smaakt en proeft anders en voor ons is wat dat betreft anders zelden beter.

VOL-AU-VENT

Vanmorgen bracht de aankondiging van de sluiting een jonge vrouw in de problemen. Haar bejaarde vader was door ziekte geveld en kon het huis niet uit. Ze zou voor de komende weken het vlees voor haar ouders bestellen, maar kon zo, voor de vuist weg, niet meteen zeggen wat haar ouders doorgaans achter de kiezen nemen.
"Ik weet dat je vader vol-au-vent lust," zei de slagersvrouw. "Misschien kan je een voorraadje daarvan inslaan?" suggereerde ze aan de jonge dame.
"Ja, da's waar, nu het je zegt. Goed idee. Geef me maar meteen twee porties mee. De rest bestel ik begin volgende week..." zei de vrouw.

MENSENKENNIS

Dat een slagersvrouw ons over de smaak en de eetgewoontes van onze ouders weet te adviseren, vonden wij knap. En bijzonder waardevol. En meteen maakte de slagersvrouw duidelijk wat we dreigen kwijt te spelen als zulke kleinhandelszaken uit ons straatbeeld verdwijnen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

GELEZEN. Sinterklaas: open brief van Nicodemus naar aanleiding van de Pietenkwestie

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...