OPGEMERKT. De tristesse van te vroege 'megetjes'... of als het geluk te vroeg voorbijkomt

Veeleer simpel dan eenvoudig,  petieteriger dan lieflijk: ons meiklokje. Dan toch maar, voor een keertje toch wel, de Nederlanders. Die maken van de naam van de Convallaria majalis een heel verhaal: het lelietje-van-dalen. We krijgen meteen zin om meer over die familie Van Dalen te weten te komen. Of er bijvoorbeeld naast dat Lelietje nog zussen zijn, rankere zussen, denken wij dan. We moeten het antwoord helaas schuldig blijven, maar dat verhindert ons niet om te blijven zoeken.

Porte-Bonheur

Maar het meest romantisch zijn toch wel de Fransen die hun 'muguet' voor één dag omdopen tot porte-honheur. Een bloem als geluksdrager en wie het aan zijn geliefde schenkt, is meteen ook een geluksbrenger. Fransen zijn nooit bescheiden geweest als het om henzelf gaat, natuurlijk. Maar wie wil dat nu niet zijn?

Verlept en verschrompeld

Om eerlijk te zijn... vandaag, 1 mei, zouden wij dat liever niet zijn. Wie nu zijn 'megetjes' plukt in de tuin om ze aan zijn of haar geliefde te schenken, zou wel eens heel verkeerd kunnen worden begrepen. De meiklokjes die we in de tuin vinden, lijken nog maar één iets te willen zeggen: "Geluk is o zo vergankelijk. Zie ons hier, als verrimpelde, uitgedroogde, verlepte en verschrompelde vodjes..." De meeste meiklokjes zijn immers door het bijzonder zonrijke en warme voorjaar al uitgebloeid.

Les van de natuur

Waarmee de natuur ons alweer de les leest. Als geluk te vroeg komt, komt het voorbij. Geluk heeft zo zijn momenten en het laat zich niet die niet dicteren door rituelen, gewoontes of wensen.
Toch is het niet al tragiek en tristesse met de megetjes dit jaar. Het vroege voorjaar heeft ons een stevig alibi mochten we het vanmorgen vergeten zijn om onze geliefde te verrassen met zo'n meiklokjesruiker.