GEDACHT. In het vizier van Valentijn

-
We hebben het jaren geprobeerd, ook al werden we meer dan eens verwittigd dat het een ongelijke strijd zou zijn en dat we hoe dan ook het onderspit zouden delven. Een mens is natuurlijk nooit te oud om te leren en we geven toe: na al onze pogingen om eraan te weerstaan, na al die jaren van verzet capituleren we. We staken onze strijd en geven ons over aan Valentijn, aan Cupido en wie weet wie aan wat nog allemaal die van smart en lust pijlen weet te maken...

Geen ontsnappen aan
Niet dus dat we het niet geprobeerd hebben om eraan te ontsnappen.
“We maken er elke dag een Valentijn van, waarom dan nog eens extra die 14de?” Een smoes, werd ons meer dan eens gezegd. Behalve dat het ook zo was, leek ons dat nog geen reden om toe te geven en een oververhitte plaats te zoeken in een haast volzet restaurant, waar al dat valentijnsgedoe meer heeft van wat we maar valentinesk gefladder zullen noemen.

Niet te koop
Soms kan het zinspelen op de portemonnee soelaas bieden. Ook dat hebben we geprobeerd. “Weet je,” zeiden we, “het wordt ons opgedrongen door al wie geld uit onze zakken wil zien rollen...” En om ons gelijk te staven, stapelden we de advertenties, folders, flyers en uitnodigingen. “Wie zich hieraan overgeeft, betaalt zich blauw, terwijl de ware liefde niet te koop is...” Maar dat heef
t niet gebaat. Verkeerd begrepen zorgzame zuinigheid wordt al heel snel gierigheid genoemd en daar valt uiteraard geen eer mee te halen en jaag je voor een lange tijd alle romantiek ver het huis uit.

Vrijdag de dertiende
Overigens is het ons na al die jaren nog altijd niet duidelijk waarom op zo’n dag altijd in de richting van de man wordt gekeken om iets te ondernemen. Of beelden wij, egocentrisch als we als man zijn, dat maar in?
U zal begrijpen dat in zulke omstandigheden vrijdag de veertiende voor ons het doembeeld in zich draagt van een ‘vrijdag de dertiende’. Alles wat verkeerd kan lopen, zullen we niet kunnen tegenhouden. Spannend dus. Dat wel.
(Zie ook Krant van West-Vlaanderen van 14 februari 2014)

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

-
Afbeelding
Ze stonden in de vitrinekast van mijn nichtje Pauline. Twee kopjes op een schoteltje. Op de kopjes het logo van een koffiemerk waarvan ik het bestaan vergeten was. De kopjes komen uit de kast van wijlen mijn moeder. Te frivool en zeker te fragiel voor dagelijks gebruik, zagen we ze alleen op zondag op tafel verschijnen. Al werd dat geleidelijk afhankelijk van het aantal bezoekers. De kopjes sneuvelden immers gemakkelijk. Duur waren ze niet . Moeder had ze verzameld. Ik vermoed eind de jaren zestig, begin de jaren zeventig, met punten op de verpakking. Of er ook schoteltjes voor het gebak bij hoorden, herinner ik mij niet meer. Er werd veel bijeengegaard, indertijd. Sparen was de boodschap, wat dan ook. Artis Historia-prenten waar uiteindelijk niemand naar om zag zodra we ze in huis hadden,  er viel ook wat met Soubry te verdienen, al weet ik al lang niet meer wat. De chocoladerepen van Jaques leverden wel interessante prentjes: over het Land van Herve, over de Condroz, over...
Meer lezen

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...

-
Afbeelding
Nieuwjaarsbrief van een vader aan zijn dochter en zoon... (Foto RN) We hebben het nooit eerder in vraag gesteld en vinden dat niet alleen vreemd maar betreuren het ten zeerste. Waarom verlangden wij indertijd van jullie dat je nagelbijtend van de zenuwen - want een verspreking is zo gebeurd - aan ons op Nieuwjaardag - met averechtse ooms en bemoeizuchtige tantes in het publiek - jullie wensen voor het nieuwe jaar voorlazen? In klas voorgekauwde kost, die elk jaar weer wordt opgewarmd en amechtig wordt geserveerd, dachten jullie over de brieven. En gelijk had je. Het hoorde niet, maar het gebeurde. Traditie, weet je wel. WARME WERELD Tradities zijn er om in vraag te worden gesteld. Dat weten jullie intussen. En zie, liever laat dan helemaal niet, doen we het... en we kunnen niet anders dan vast te stellen dat het al die tijd eigenlijk andersom moest. Het zijn ouders die hun kinderen alle goeds mogen toewensen. En dat doen we, ook al weten we niet zo goed hoe we dat 'all...
Meer lezen

BEGREPEN. Gennez' voorstel voor schooldag van 8 tot 18 is minder waanzinnig dan het lijkt...

-
Afbeelding
Er wordt nogal te keer gegaan tegen het voorstel van Caroline Gennez (SP.a) over die schooldag van 8 tot 18 uur. Ook mevrouw Van Hecke van het vrij onderwijs vindt het - zo lees ik in de kranten - maar niks. En dat verbaast me niet weinig. Want uitgerekend dat vrije net was indertijd toch dé kampioen om kinderen en jongeren 'godganse' dagen binnen de schoolmuren vast te houden, neen? Als wij eventjes uit ons vat nostalgie tappen, dan herinneren wij ons dat wij op het college 's ochtends om 8 uur werden verwacht en dat wij de poorten van datzelfde college 's avonds om precies 19 uur weer zagen openzwaaien om ons naar huis te laten fietsen. Van 8 tot 19 uur was dat dus. Studie, studie, studie en studie Lange dagen waren het. 's Winters vertrokken we in de duisternis, 's avonds keerden we in het donker huiswaarts. We waren minstens 12 uur van huis. Van halfacht, ten laatste tot half acht, ten vroegste. Waarvoor we al die tijd van doen hadden? Studie. Er was ...
Meer lezen