INTRO - Mijn dorp in 365 dagen (1)

 

Sint-Eloois-Winkel. Het is een mond vol voor een dorp dat een zakdoek groot is. Nee, stop!  Zo kan het niet. Komt negatiever over dan we bedoelen. Foute start. We beginnen opnieuw.

Sint-Eloois-Winkel, een heerlijke naam. Voor een dorp toch.  Schrijf ‘m eens voluit met een pen, het liefst nog met een kroontjespen, en je proeft al wat van de sensatie die kalligrafen ervaren als  Sint-Eloois-Winkel mogen pennen. 

Drie hoofdletters, dat alleen al is bijzonder, en het zijn niet de minste, het zijn er met karakter en ze geven je de kans om de pen sierlijk over het papier te laten glijden. Zeker die S en die E. Maar ook de W heeft zo zijn apart trekje, ik probeer er altijd een profijtig kontje van te maken.

Ik kan me trouwens niet meer herinneren wanneer ik de eerste keer de naam van mijn dorp voluit pende. Misschien in het tweede leerjaar?

Heeft het dorp meer bijzonders in zich dan alleen zijn naam? Voor de enen wel, voor anderen niet. Soms zitten we bij die enen, maar het gebeurt ook dat we bij die anderen aanschuiven.

Een jaar lang vertrekken wij hier elke ochtend vanuit ons dorp. Op voorhand weten we nooit waar we langskomen, bij wie we passeren, maar landen doen we altijd weer hier. Tussen hier en elders, 365 dagen elke dag weer. We zien wel, zei de blinde en hij stak een kaars aan.                

Vrijdag 1 januari 2021 - Mijn dorp in 365 dagen