GESPOT. Koperwieken in de tuin

Eerst zat er een, vervolgens waren ze met zijn tweeën. Lijsters dachten we eerst. Alhoewel... die roestvlekken op de flanken. Een koperwiek misschien? We dachten eraan omdat we zondagavond op het Nederlandse scherm - het programma Kunststof dan nog wel - een beeld van een koperwiek hadden gezien.
We grijpen naar de verrekijker en de vogelgids. De eerste vinden we snel, de tweede verschuilt zich ergens in of onder een stapel boeken. Niet te vinden.

Roestvlekken
Geen tijd verliezen, vogels laten niet op zich wachten en al zeker niet de eerder zeldzame gasten. Het was jaren geleden dat we hier nog koperwieken op bezoek hadden gehad. Toen waren ineens een tiental. Hoelang geleden?  Dat is moeilijk te achterhalen? Misschien vijf jaar geleden of meer zelfs...
We zien door de verrekijker de bruine flanken, de gestreepte borst en de opvallende witte wenkbrauwstreep en nog zo'n witte streep die vanuit het bekje vertrekt.
Geen vogelgids te vinden, maar het web brengt soelaas én bevestiging. Wat we zien is een koperwiek. Een nog, de eerste is alweer gaan vliegen.

Wintergasten
Het zijn wintergasten.  Van oktober tot eind april overwinteren ze hier, in Vlaanderen en in Nederland.In het najaar trekken ze over ons land, vooral 's nachts en in groep en dan durven ze nogal eens wat lawaai maken. 

De koperwiek eet broodkruimels, appel en peren, gewelde krenten en rozijnen, kaasresten, schillen en klokhuizen, alle soorten bessen, lezen we op het net.
Niets daarvan is op dit ogenblik in de tuin te vinden. Merkwaardig.

Hoge noorden
Ze huppelen lijsterachtig over het gras. De ene blijft wat langer dan de ander.
Vreemd te bedenken hoe deze vogels straks helemaal naar het hoge noorden trekken om daar in de berkenbossen nest te gaan maken. Op plaatsen waar we zelf allicht nooit meer zullen geraken.