Gefragmenteerde tijd

Het verschil met de kindertijd - toen tijd nog tijdeloos was -  is dat we als volwassenen alleen nog kunnen leven in een gefragmenteerde tijd.

Zoals alles nog maar verteerbaar wordt als we het verhakselen, zo proberen we ook de tijd naar onze hand te zetten.

We hebben de indruk dat het lukt, maar eigenlijk doen we niets anders dan de tijd in mootjes hakken en hollen, stappen of wandelen van het ene moment naar het andere.

Dat kan niet anders als we het 'nu' verheffen tot het ultieme moment.

Door de dictaat van het 'nu' verliezen we het landschap dat tijd ook kan zijn, uit het oog en missen zo vergezichten in de tijd, de weidsheid van de tijd.