Een dagje Brusselen en zeker 10 auteurs ontmoeten

-
Nee, deze keer geen overnachting in Brussel om 2 dagen van het Passa Portafestival Imagine mee te maken. Twee jaar geleden lukte ons dat wel en het werden een bijzondere twee dagen. Omwille van familiale verplichtingen moeten we het dit jaar beperkt houden tot één dag, een volle zondag, zij het zonder zon, luidens de voorspellingen.
Aan het Passa Portafestival nemen tientallen schrijvers van over de hele wereld deel. David Van Reybrouck noemde de happening het TW-festival van de letteren.

Route
Het uitstippelen van een 'route' waarbij we zoveel mogelijk auteurs kunnen beluisteren wiens boeken ons na aan het hart liggen, is geen sinecure. Het wordt kiezen en verliezen. Geen Saskia De Coster, geen Elvis Peeters, geen Geert Mak, geen Anne Enright, geen Tommy Wieringa, geen Karl Ove Knausgard - die zagen we in Theoria in Kortrijk, zo ver komen die Noren... nee, we kiezen auteurs van wie we vermoeden dat de kans klein is om ze later nog terug te zien.

Gokken

Al kan dat nog verrassend uitpakken, met dat gegok.
We hebben ons zo eens, bij wijze van spreken, bergen verzet om toch maar een avond met Gyorgy Konrad bij te wonen. De man is op leeftijd, moet vanuit Hongarije overvliegen, sprak bijzonder traag en moeizaam. Het zou wel eens een laatste keer kunnen zijn... Intussen hebben we Konrad al drie keer kunnen ontmoeten. Twee keer in Gent, een keertje - vrij onlangs - in Brussel, in Passa Porta.


Imagine
Het wordt zondag dus een route die zich vooral binnen de Bozar zal afspelen. We zien er Nooteboom, Uwe Tim, Geert Van Istendael, Laurent Binet, Lydia Davis, Bart Moeyaert, A.S. Byatt en Julian Barnes. We maken een zijsprongetje om Enrique Vila-Matas te zien in de Vaudeville. Benieuwd of het ons allemaal gaat lukken.
Jammer dat we donderdagavond de Babel-uitzending van Klara niet konden bijwonen, waar o.a. Marc Didden over zijn Claushommage kwam spreken en waar de bijzondere stem van Annemie Tweepenninckx voor ons eindelijk een gezicht had gekregen.

Lente
Laat de lente maar herfst wezen buiten, zondag, wij warmen ons in Bozar aan 101 stemmen van mensen die iets te vertellen hebben...

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

-
Afbeelding
Ze stonden in de vitrinekast van mijn nichtje Pauline. Twee kopjes op een schoteltje. Op de kopjes het logo van een koffiemerk waarvan ik het bestaan vergeten was. De kopjes komen uit de kast van wijlen mijn moeder. Te frivool en zeker te fragiel voor dagelijks gebruik, zagen we ze alleen op zondag op tafel verschijnen. Al werd dat geleidelijk afhankelijk van het aantal bezoekers. De kopjes sneuvelden immers gemakkelijk. Duur waren ze niet . Moeder had ze verzameld. Ik vermoed eind de jaren zestig, begin de jaren zeventig, met punten op de verpakking. Of er ook schoteltjes voor het gebak bij hoorden, herinner ik mij niet meer. Er werd veel bijeengegaard, indertijd. Sparen was de boodschap, wat dan ook. Artis Historia-prenten waar uiteindelijk niemand naar om zag zodra we ze in huis hadden,  er viel ook wat met Soubry te verdienen, al weet ik al lang niet meer wat. De chocoladerepen van Jaques leverden wel interessante prentjes: over het Land van Herve, over de Condroz, over het
Meer lezen

GELEZEN. Sinterklaas: open brief van Nicodemus naar aanleiding van de Pietenkwestie

-
Afbeelding
Aan al wie het lezen wil, aan allen die de tradities hoog  in het vaandel voeren en aan alle overzoenlijken, U kent mij niet, vrees ik. En hoewel ik u volkomen begrijp, betreur ik het. Misschien, heel misschien herinneren uw ouders mij nog. Mijn naam is Nicodemus. Zegt u dat iets?  Nee? Jammer. Maar vraag het eens aan uw ouders. Als ze heel diep nadenken zal hen het beeld dagen - hoop ik - van een man in pij, zonder mijter, zonder staf, die de Sint mocht vergezellen. Samen met een van de Pieten. We waren met zijn drieën als we halfweg november de kinderen thuis bezochten. SCHRIFTGELEERDE Piet droeg de zak, ikzelf mocht het Boek van de Sint torsen en het hem aanreiken zodra hij  bij de kinderen thuis hun rapportje voorlas. De wensen van de kinderen mocht ik dan weer noteren in het Boek. Ik was niet voor niets een 'schriftgeleerde'.  Dat waren leuke tijden, herinner ik mij, met veel plezier. Het is me nog altijd niet duidelijk waarom ik ineens niet meer mee hoefde op Sinte
Meer lezen

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...

-
Afbeelding
Nieuwjaarsbrief van een vader aan zijn dochter en zoon... (Foto RN) We hebben het nooit eerder in vraag gesteld en vinden dat niet alleen vreemd maar betreuren het ten zeerste. Waarom verlangden wij indertijd van jullie dat je nagelbijtend van de zenuwen - want een verspreking is zo gebeurd - aan ons op Nieuwjaardag - met averechtse ooms en bemoeizuchtige tantes in het publiek - jullie wensen voor het nieuwe jaar voorlazen? In klas voorgekauwde kost, die elk jaar weer wordt opgewarmd en amechtig wordt geserveerd, dachten jullie over de brieven. En gelijk had je. Het hoorde niet, maar het gebeurde. Traditie, weet je wel. WARME WERELD Tradities zijn er om in vraag te worden gesteld. Dat weten jullie intussen. En zie, liever laat dan helemaal niet, doen we het... en we kunnen niet anders dan vast te stellen dat het al die tijd eigenlijk andersom moest. Het zijn ouders die hun kinderen alle goeds mogen toewensen. En dat doen we, ook al weten we niet zo goed hoe we dat 'all
Meer lezen